KABANATA 7

Kabanata 7

Her past lover

Napabalikwas ako ng higa ng maalala ang nangyari kanina. Ala dos na ng madaling araw pero heto pa rin ako at dilat na dilat. Hindi ako tinubuan ng antok dahil sa kakaisip ng nangyari kanina sa gubat. 

Why is he there? Bakit niya ako tinatawag ng ganoon? At bakit ganoon na lamang sabihin ng Kaibigan ni Amabella ang lahat ng iyon sa akin? Did I do something wrong? I was just running---

I was stunned. Could it be? Alam niya kaya ang totoo? Paano? May kakayahan ba siyang makita ang lahat? O baka alam niya lang talaga na nagsisinungaling ako?

I sighed. Paano nga kung alam niya? Hindi naman siguro niya alam na may lalaki akong nakita sa kagubatan. Sure, he knew that I was lying but he didn't really know everything.

I pursed my lips before looking outside the window. Pagkatapos ay napatingin ako kay tiyang na himbing na himbing na sa pagtulog. Napabuntong hininga ako at napahawak sa bandang dibdib ko. Masasabi kong kakaiba talaga ang epekto nito sa akin. Naalala ko noon na marami ang nagpaparamdam ng damdamin sa aking mga lalaki ngunit hindi ko ang mga iyon masuklian. Na wala akong maramdamang ibang kakaibang epekto nila sa akin. They were nice and good but I don't feel something. I don't feel the spark, and the fast beating of my heart. Kaya ngayon ay nagtataka ako at naguguluhan sa damdamin. 

Bunga ba talaga yun ng kakayahan nya? O ganito lang talaga ang epekto nya sa akin?Na pinipilit ko nalang pinapaniwala ang sarili ko na kinokontrol nya ang damdamin ko kaya ko nararamdaman ang ganitong pakiramdam. Hindi lang dahil sa ayaw tanggapin ng sistema ko, kundi dahil na rin sa natatakot ako sa posibleng sagot para dito. Na ang isang misteryosong lalaki na bilang lamang sa daliri ang pagkikita namin ay mayroon ng espesyal na puwang sa puso ko.

All these emotions that he made me feel only lead to one answer. I don't want to say it. Not now.

Napabuntong hininga ako at mariing pinikit ang mga mata. Ngunit sa pagpikit ng mata ko ay ibang mukha ang nakita ko. Isang lalaking may abuhing mga mata at ang lalaking syang may ari ng bahay na ito. Lalaking hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang pangalan. A man that can also make your knees wobble by just a glance. A man with a powerful eyes.

Agaran akong napamulat at mariing kinayumos ang bandang dibdib ko dahil sa biglaan nitong pagbilis sa pagtibok. Nararamdaman ko din ang pag init ng mukha ko na siyang ikinataka ko. Nakakapagtaka dahil pareho sila ng epekto sa akin ng misteryosong lalaki na iyon. Ano ang ibig nitong sabihin? Bakit ganito?

I gulp. Is it possible to feel like this? Possible bang dalawang lalaki ang pwedeng magparamdam sa akin ng ganoong pakiramdam? 

Oo. Kung tanging atraksyon lang ang nararamdaman mo sa tao ay posible nga na mararamdaman mo iyon sa dalawa o mas marami pa. You are just being attracted afterall. 

Binalot ko ang katawan ko ng kumot ng bigla ay umihip ang malakas na hangin na dahilan ng pagtindig ng balahibo ko. Pakiramdam ko ay nagsitayuan lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa malamig na ihip nito. 

I just wanted to ignored it, ngunit kasunod niyon ay ang pamilyar na boses na tumawag. His familiar voice filled my ears. And just like before, I could feel my heartbeat start racing again. 

"Mi cielo..."

"Mi cielo..."

"Mi cielo..."

Dahan-dahan akong bumangon atsaka lumabas. Dahan-dahan lamang ang ginawa kong paghakbang hanggang sa makalabas na ako ng kabahayan at dinala ng sariling paa sa hardin. Ngunit tila may sariling isip ang mga paa ko at patuloy lamang sa paghakbang hanggang sa makarating ako sa talahiban. Lumunok muna ako bago tinignan ang nasa harapan ko. Would I really want to go on?What if it is dangerous?

It is already midnight so it is really dangerous.

I sighed before turning my back. But his voice filled my ear again. Tinatawag ako nito at hindi ko maiwasan na tumingin ulit sa talahiban bago napalunok. Is it really okay? Should I continue walking or should I go back to our room?

I bit my lower lip. Pinuno ko ng hangin ang baga ko bago ko iyon binuga.

Ilang segundo pang nagtalo ang isip ko bago ko natagpuan ang sarili ko na pinagpatuloy na ang paglalakad papuntang talahiban. Iniiwasan ko nalang na masugatan ako nito dahil baka magkaroon pa ako ng problema sa oras na mangyari yun. It will just trigger the vampires to suck my blood and that is the last thing that I want to happen in my life. Being suck by a vampire is terrible. 

This walk is long. Saan ba ako dadalhin ng lalaking iyon? Bakit kanina pa ako naglalakad pero wala pa ring hangganan ito? Is he fooling-- Napahinto ako sa paglalakad at manghang napatingin sa harapan. I-isang batis? 

Unti-unti ay napangiti ako dahil sa nakita. Isang batis na napapalibutan ng mga makukulay na bulaklak ang aking nasa harapan. Hinawakan ko ang mga ito bago malapad na ngumiti. Hindi kaya nasa isang panaginip ako? Na ang totoo pala ay nakatulog ako kanina? 

Inihakbang ko ang mga paa at nakangiting nilapitan ang batis. Mas lalo akong napangiti ng dahil sa liwanag mula sa buwan ay nasilayan ko ang kalinawan ng tubig. Nakikita ko na ang repleksyon ko sa tubig at namangha ako. If I could just take some picture. Ito iyong tinatawag nilang aesthetic. Iyong ganitong background mo? Ito talaga ang magandang likha ng maykapal na kailangan nating pangalagaan. 

Napayakap ako sa sarili ng umihip ang malakas na hangin. Ngunit kasunod ng malamig na hangin ay isang mainit na presensya ang bumalot sa akin. Napapitlag ako at kasabay noon ay ang pagbilis ng tibok ng puso ko. 

Is he here?

"Mi Cielo..."

Dahan-dahan akong napalingon at napalunok ng makita ko ito ulit. Suot pa rin nito ang maskara nito at ang balabal. 

Napalunok ako at iginala ang paningin ko sa kanyang mukha. His eyes is really mesmerizing. Iyong mga mata niya ay para bang kaya kang lunurin at hindi mo na alam kung paano ka makakaahon. And I could tell that it is so powerful. Iyong mga mata niya ay parehas na parehas sa amo namin. They have a powerful eyes but difference in color. 

My eyes landed to his nose down to his lips. I gulp before lifting my eyes back to his. Muli ay nalunod na naman ako sa kanyang mga mata. 

Nakatingin lamang kami sa isa't isa ng unti-unti ay inangat nito ang kamay at dahan- dahan na inilapit sa'king mukha. My heart is beating erratically, and I can't help but shut my eyes as he caresses my cheeks lightly. I swallowed hard as I felt the fast beating of my heart. Those butterflies that are supposed to be flying in this paradise are flying instead inside my stomach. And I could only describe this feeling in one sentence.

I feel like I'm in a cloud nine.

"Mi Cielo..." Tawag ulit nito ngunit may bahid na itong lambing na mas lalong nagpagulo sa sistema ko. Ano ang ginagawa sa akin ng misteryosong lalaki na ito? Para na akong mababaliw sa nararamdaman. Baka kung hindi ko ito maagapan ay mabaliw na nga ako ng tuluyan. 

Dahan-dahan kong minulat ang mga mata at agad nagtama ang paningin namin. At ito na naman ang klaseng pakiramdam na hatid ng mga titig nito. Na para bang nilulunod ka nito sa sari-saring sensasyon. 

Kumunot ang noo ko dahil pamilyar sa akin ang ganitong pakiramdam. Pareho ang epekto nila sa akin ngunit magkaiba ang kulay ng kanilang mga mata. Ang lalaking may ari ng bahay na tinitirhan ko at ang lalaking misteryoso na ito. Bakit pareho sila ng epekto sa akin?

I already noticed it earlier but now it crossed my mind again. If this is just purely an attraction then it is okay. Siguro nga ay pareho lamang sila ng epekto sa mga babae. Masasabi ko din kasi na sobrang gwapo ng amo ko na kahit ang mga modelo ay hindi magawang pantayan ang kapogian niya. 

While this man.... I can't really tell. He is wearing a mask but I could sense that he is good-looking. My instincts told me so. 

"Why?" He asked so I shook my head and cleared my throat. I think this is now the right time to ask him again. This time, he need to answer my question because if not? I'll go crazy. 

I cleared my throat. 

"Sagutin mo ako ng katotohanan lamang." Panimula ko kaya agad itong umayos ng tayo. 

Bumuga ako ng hangin bago ko ulit sinalubong ang mga titig nito. "Ginagamitan mo ba ako ng kakayahan mo? Kinokontrol mo ba ang damdamin ko?" 

Hindi agad ito nakasagot at tumitig lamang sa akin. Nailang naman ako pero pilit kong nilabanan yun. Kailangan kong malaman ang sagot para matahimik na ang sistema ko kahit papano. At ang panghinaan ng loob ay iniiwasan ko munang mangyari ngayon. I need his answer. No, I am dying to hear his answer.

Kumunot naman ang noo ko dahil sa inasta nito. Nakatitig lamang ito ng deretso sa akin kaya sobra ang pagpigil ko na manginig at mag iwas ng tingin. It is really strange why he is just looking at me. 

Magsasalita na sana ako ulit pero makaraan lamang ng ilang segundo ay gumuhit ang nakakalokong ngisi sa mga labi nito dahilan kung ba't ako napalunok. Agad itong humakbang papalapit kaya agad akong napahakbang paatras. Hanggang sa wala na akong mahakbangan dahil tumama na ang likuran ko sa puno. He stopped when our faces were only an inch apart. 

Uh-oh. We are at it again. What should I do?

I tried to lift my chin and tried to look fierce. Though my insides were really shaking.

"S-sagutin mo n-nalang ang t-tanong ko." 

Mas lalong lumaki ang ngisi nito bago nito inilagay ang kamay sa may bandang kanang ulo ko. Pinasadahan ko ng dila ko ang labi ng maramdaman ang pagkatuyo nito. Pakiramdam ko ay mawawalan na ako ng hininga dahil sa sobrang lapit ng ulo niya. And the wind made my lips freeze in coldness. That is the reason why I lick it every minute. 

The wind blew again and my lips trembled. Kinagat ko na lamang iyon bago pasadahan ng dila. Bumaba naman ang mata nito papunta doon bago ito napalunok na binalik ang tingin sa mga mata ko. 

"No."

Nagulat naman ako sa sinagot nito at napahawak sa bandang dibdib ko. Kung hindi nga nya kinokontrol ang damdamin ko edi--. Binalik ko ang tingin sa kanya at nahuli itong nakatitig sa mga labi ko kaya wala sa sariling nakagat ko ulit  ito. It was just a sudden action. I did it out of nervousness but I think I made a wrong move. Napansin ko kasi ang pag igting ng mga panga nito bago nito binalik ang titig sa mga mata ko.

His expression is so hard but I give him a wry smile. 

"N-nagsasabi ka ba ng t-totoo?" Nag aalangang tanong ko kaya agad na gumuhit muli ang ngisi sa mga labi nito.

"Yeah. But it's up to you if you will believe me or not."

Nahulog naman ako sa malalim na pag iisip dahil sa sagot nito. I'm so stupid to asked him that and when he answered me, I didn't believed him. What kind of mindset do I have?

I let out a deep sighed. Hinawakan ko ang bandang dibdib ko at pinakiramdaman ito. Ang sobrang bilis na tibok ng puso ko ay hindi dahil sa pag mamanipula nya kundi dahil sa natural nitong epekto sa akin. Ano ang ibig sabihin nito? Bakit ganito nalang ang nararamdaman ko pagmalapit sya sa akin? Atraksyon lang ba talaga ito?

Ganito ba ang nararamdaman mo pag naattract ka sa isang tao? Is it?--

I shook my head because of that thought. No. It is so impossible. So impossible to fall in love with him so quickly. But, does the number of time require to fall in love? Can time measure if you love that person or not?  Sukatan nga ba ang panahon?

I shook my head. Hindi sukatan ang haba ng panahon para masasabi mong Mahal mo ang Isang tao.

No. 

Hindi basehan ang panahon para masabing mahal mo ang isang tao. Minsan, It just happen so quickly na hindi mo aakalain na mahal mo na pala ang isang tao na nakilala mo lang sa maikling panahon. Love happens in a very unexpected event and time. Love can hit you anytime.

Bigla ay napapikit ako ng masuyo nitong hinaplos ang pisngi ko. I admit that I'm liking the way he caress my cheek. It is just so---

"Sleep mi cielo..." I heard him whispered. At ang sunod kong nalaman ay ang mga labi nitong nakalapat na sa mga labi ko.

Unti-unti ay para akong gumaan at para bang nakalutang ako sa alapaap. Hanggang sa unti-unti ko ng nararamdaman na parang matutumba na ako. Mabuti na lamang ay nasalo ako nito at ang huli kong naalala ay karga karga ako nito bago ako tuluyang ginupo ng antok. 

********

Gulat agad ang bumalatay sa mukha ko ng makita ko kung sino ang naghihintay sa labas ng pintuan. Maaga akong nagising at handa na sa pagpunta sa skwelahan ng madatnan ko ang amo namin na nakasandal sa sasakyan nito at tila may hinihintay. 

Lumunok ako at hindi alam ang gagawin. Bakit ito nakatayo diyan? May hinihintay ba siya? Ako ba ang hinihintay niya?

P-pero baka may iba naman itong hinihintay diba? At nagkataon lang na nadatnan ko sya dyan. Ang assuming ko naman kung sabihin na ako ang hinihintay niya. Bakit niya naman ako hinihintay diba? I was just his maid. 

I shrugged my thought before lifting my head. 

Ngumiti ako sa kanya bago ako yumuko at bumati. Nakatitig lamang ito sa akin kaya nakayuko akong lumiko at iiba na sana ng direksyon pero agad itong nagsalita na nagpatigil sa akin. 

"Get inside the car."

Para bang tumigil ang mundo ko at hindi agad naproseso ang lahat. Para akong napako sa kinatatayuan ko at hindi na nagawa pang gumalaw. Hindi dahil sa sinabi nito kundi dahil sa boses nito. Pamilyar sa akin ang boses nito. Pamilyar na pamilyar sa akin. They have the same built, same voice, but different eye color.

Ano ang ibig sabihin niyon? Nagkataon lang ba na ganoon? 

I bit my lower lip. Diba nga marami namang magkakapareho ng built at boses sa buong mundo? Baka nga nagkataon lang. Bakit naman aakto ng ganoon ang amo ko sa akin? He barely talk to me or even glance at me. Kung hindi lang siguro malayo ang eskwelahan ko ay hindi niya ako ihahatid.

"What are you waiting for?" Tanong nito at mababakasan ng pagkairita ang boses nito kaya nakagat ko ang ibabang labi.

"P-po?" Kinakabahan kong tanong. Hindi agad naproseso ang sinabi nito. Bumalatay ang pagkairita sa mukha nito kaya agad akong napalunok. Is he mad? Patay.

"I said get inside the car." Ulit nito bago ito tumalikod at pumasok sa sasakyan. Kahit na nagugulumihan ay agad akong tumalima at sumakay na rin sa takot na baka mapagalitan ako nito. Mahirap na at baka masesante pa ako ng wala sa oras.

Nang makaupo ako ay agad akong tumingin sa kanya kaya bahagyang tumaas ang kilay nito. Ilang ulit naman akong napalunok dahil sa nakakaintimida nitong tingin. 

"Don't give me that look. I have a meeting to attend so I'm just gonna drop you off." 

Napatango naman ako sa sinabi nito at agad nang nag iwas ng tingin. Okay. But it is not really the reason why I'm looking at him intently. I just can't take my eyes off him. But I think avoiding an eye contact with him is better. 

Sa byahe namin ay ramdam ko ang panaka-naka nitong pagsulyap sa pwesto ko. Ngunit hindi ko nalang iyon pinansin dahil sa ibang hatid nito sa akin. Ayaw kong magkasalubong ang tingin namin dahil natatakot akong mas lalo pang bumilis ang tibok ng puso ko. Sa pagsulyap-sulyap pa lamang nito ay bumibilis na ang tibok ng puso ko, ano pa kaya pag magtama na ang paningin namin? Mas mabuti ng umiwas nalang. 

Pinanood ko na lamang ang mga kakahuyan na dinadaanan namin. Nakakapagtaka lang kung bakit nasa may pinakadulo ang bahay niya. Ang daanan naman ay puro kakahuyan. Pero kailangan pa nga bang pagtakhan pa yun? Kung alam ko naman na kakaibang nilalang sila?

Pero lahat naman sila mga bampira pero iyong iba ay magkakatabi pa rin ang bahay o di kaya ay hindi malayo kagaya ng sa kanya. 

Itinaboy ko na lamang ang ganung pag iisip dahil baka kung saan na naman ako dalhin ng utak ko. 

*******

"Pansin ko na kanina ka pa tulala bhe." Bulong sa akin ni amabella kaya napatingin ako sa kanya. Tumaas ang kilay nito kaya agad akong napabuntong hininga.

"May iniisip lang ako."

Tumaas ang kilay nito at inilapit ang mukha sa akin. She directly look at me in the eyes before she smile. "Ano ang iniisip mo? Yung nangyari ba sa gubat? Bakit may nangyari bang kakaiba dun?May sumalakay ba sayo? May nagbanta ba? Ano thana?" Sunod- sunod nitong tanong kaya naman ay kusang napangiti ang labi ko. Donna and her have the same personalities.

Nagtaka naman ito sa inasta ko pero umiiling lamang ako habang hindi pa rin inaalis ang ngiti sa labi. "Wala. Walang may nagtangka sa akin. Sadyang meron lang talagang bumabagabag sa akin."

Ngumuso ito bago nag isip. "Bakit ano ba ang bumabagabag sayo?" 

Napatawa ako dahil sa kakulitan nito at sinagot ang tanong nito ng isa pang tanong. "Bell? Naranasan mo na ba ang mainlove?" 

Mukhang nagulat naman ito sa tanong ko kaya nagtataka itong tumingin sa akin. Nginitian ko lamang sya at hinintay ang sagot nito. Napabuntong hininga ito ng malaman na hindi ako nagbibiro sa tanong ko.

"Well. I did." Sagot nito kaya nanlalaki ang mga matang tinignan ko sya.

Napatawa naman ito dahil sa naging reaksyon ko. She then held my hand and caress it lightly. "Why so shocked?"

Kumibit-balikat ako, "Hindi ko kasi inieexpect na naranasan mo na yun dahil na rin sa parang---" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng matawa ito. 

"Na parang wala akong pakialam sa ibang mga lalaki?" Tanong nito at nanatili lamang akong nakatingin sa kanya ng mabakasan ko ang kalungkutan sa mga mata nito. That's what I noticed about amabella. She is a happy-go-lucky girl but she still distances her self to men. Well except from her two male friends. 

"Sad to say but, it's a tragic one." Ani nito kaya nagulat ako ngunit hindi ko pinahalata yun. Bagkus ay hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay nito.

"You know what thanie? That's the time when I realized that when you love someone, it is not only happiness and pure bliss, but also sadness and pain. They are right when they said, 'The greater your capacity to love, the greater your capacity to feel the pain'. You will face a lot of trials that will hinder your relationship but in the end, it is still up to you if you will let fate tear you apart."

Nanatili naman akong nakikinig sa kanya. I want to hug her tightly. Maybe it is so hard for her. I don't really know how to comfort but I think making her feel my presence and warm will at least ease her pain. 

Napatulala ito at makaraan lang ay mahina itong natawa. Seryoso lamang akong nakikinig sa kanya. "Alam mo bang ako lang ang lumaban sa relasyong mayroon kami? Our love is not forbidden but it is destroyed by fate. He let fate destroyed our relationship and that hurt me the most. When he didn't do anything to fight for our love." 

Parang binasag din ang puso ko dahil sa kwento nito. Wala man akong alam sa naging relasyon nila ay nasasaktan pa rin ako para sa kanya.Sobra siguro ang sakit na magmahal ka ngunit hindi ka kayang ipaglaban. I'm maybe innocent most of the time. But I know one thing, fate is tricky. 

I didn't expect that bella is experiencing this kind of pain. Tama nga ang sabi nila na hindi lahat ng tao na palaging nakangiti at nakatawa ay wala ng dinadalang sakit. Minsan ito lang ang paraan nila para matago ang kanilang totoong nararamdaman. They don't want to be a burden and they think that it is better to keep it and suffer from it alone. 

I sighed.

"May I know who is this man?" I asked. 

Ngumiti naman ito bago bumuntong hininga. "He is the son of the al---"

"Good morning everyone." 

Hindi na natuloy ang sasabihin ni Amabella ng pumasok na ang sunod na guro namin. Para naman akong napako sa kinauupuan. Tila tumigil sa paggalaw ang paligid ko maging ang aking paghinga. Literal na nalaglag ang panga ko dahil sa taong nakatayo sa harap namin. 

I know that we have a new teacher for history because Miss Regina decided to shift to PT. We don't know her reason but we still accepted that we will be having a new teacher. But I didn't expect this to happen.

I-is he our new teacher?

"I'm Cassius braeden Alvarous, your teacher for history." 

********

Written by: STRINGLILY