After finding out about the betrayal of her dear stepsister and boyfriend, Alana found herself inside a bar where she met a man who suddenly asked for a night. And the man turns out to be the richest Tycoon in the country! But what's more twisted is that the Tycoon started looking for her the next morning! What is she going to do? Should she run? Should she hide? The Tycoon's Twins
Lihat lebih banyakUmihip ang malamig na hangin dahilan para yakapin ni Alana ang sarili. She’s sitting on a camping chair in front of the bonfire they made a while ago. Wala si Rhett dahil busy pa ito sa paghahanap ng kahoy habang siya ay prenteng nakaupo lamang.I mean, bakit naman siya tutulong in the first place, ‘di ba? It’s not like ginusto niya ang magpunta sa masukal na bukid na ito at dito magpalipas ng gabi. Camping on a hike is not even part of her bucket list or even her vocabulary.“You really don’t want to help me, huh.”Ngumuso lang siya rito at umirap. Binaba ni Rhett ang mga kahoy sa gilid ng bonfire at tumingin sa kanya. She looked away to avoid his gaze. Wala siyang pakialam kung ano ang iisipin nito. Hindi niya naman ginusto ang magpunta rito, e. Gusto niyang humiga sa isang komportableng kama ngunit hindi niya magawa dahil nandito sila.How she wish someone with chopper would come over and get her. Gusto niyang umuwi.Nagdagdag ang binata ng dalawang piraso ng kahoy sa bonfire saka
Hindi na mabilang ni Alana kung pang ilang beses na niyang pinapatay si Rhett sa kanyang isipan habang bitbit sa kanyang balikat ang mga pinutol nitong mga kahoy para sa kanilang ginagawang bonfire.Is this still part of the contract?! Hindi na!At kahit na magreklamo pa siya at magdadabog na umalis, saan naman siya pupunta? They’re somewhere in the forest… more likely, they’re in a mountain! At walang katiting na signal rito. Gusto na nga niyang itapon ang kanyang phone dahil hinihintay niya ang pagtawag ni Yuen sa kanya o ang reply nito sa mensaheng pinadala niya.Everything just makes her frustrated!Inis niyang binaba ang mga pinutol na kahoy at nameywang. Nilingon niya si Rhett at nakitang kalmado lang itong maglakad kasunod niya. Pasimple niya itong inirapan at humugot ng malalim na hininga.“Bakit tayo nag-bo-bonfire rito?” hindi na niya mapigilan ang sariling magtanong sa binata at kinunutan ito ng noo. “This isn’t part of the contract.”“I have no one to invite,” he replied.
“Malayo pa po ba tayo?” mahinang tanong niya.Hindi umimik ang binata kaya naman ay napalabi na lang siya sa kanyang sarili. Tumingin siya sa labas ng bintana at humugot ng malalim na hininga. She doesn’t know where they’re going. Hindi rin siya sinasagot ni Rhett.Kanina pa sumasakit ang kanyang pang-upo dahil sa mahabang biyahe. Hindi na niya alam kung nasaang lupalop na sila ng Pampanga naroroon, o kung na sa Pampanga pa rin ba sila hanggang ngayon. She’s clueless.Napatingin siya sa kanyang phone at agad na nanlaki ang kanyang mga mata nang makita niyang nagkaroon ng kaunting signal ito. She immediately turned on her data and checked her social media account where Yuen used to text her whenever she’s out of the country.At hindi nga siya nagkakamali. May mensahe nga ang binata sa kanya. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at binuksan ang kanilang convo. Saglit pa siyang napahikab habang nagbabasa sa mga message na sinned sa kanya ng kaibigan. Hindi lang kasi ‘yon isa o dalawa.
Hindi niya alam kung ano ang meron pero isa lang ang alam niya ngayon. Hindi maiguhit ang kanyang mukha habang nakatingin ngayon kay Rhett na nakataas ang kilay na nakatingin sa kanila. At sa sitwasyon na ‘to, parang ito pa ang mas may karapatang magdabog.“Pinatawag niyo raw po ako?”“Are you avoiding me?”Mas lalong nangunot ang kanyang noo. “Po? Hindi naman po. Gusto ko lang po talagang magpahinga.”He nodded his head. Ngunit bakas sa mukha nito na tila ba’y hindi ito kumbinsido sa kanyang sinabi. Umirap na lang siya sa hangin at humugot ng malalim na hininga. She bit her lower lip and looked away.“Are you seriously rolling your eyes at me?”Nanlaki ang kanyang mga mata at tumingin sa binata. Umiling siya rito at hilaw na ngumisi. “Hindi po, Mr. Fuentabella. Sumasakit lang po ang mga mata ko. Hindi ko po kayo iniirapan.”Nanliit ang mga mata nitong nakatingin sa kanya at hindi kalaunan ay mahina itong umiling. “Go and rest. We’ll leave this afternoon.”“Uuwi na po tayo, Mr. Fuenta
She was staring at the road in front of her. Hindi niya alam kung magsasalita ba siya o mananatiling tikom ang bibig. Gusto niya itong tanungin sa ibig nitong sabihin kanina ngunit ayaw niya namang sirain ang mood na meron sila ngayon.“Why are you so silent?”Wala sa sarili siyang napatingin kay Rhett nang magsalita ito. Napalunok muna siya at nag-iwas ng tingin. Hindi niya alam kung paano sagutin ang tanong na ‘yon na alam niyang may sagot ang binata. She wanted to ask something but she’s too shy to ask him.“Wala naman po,” she said. “Inaantok lang ako.”He nodded his head and didn’t ask further question. Muli na naman silang binalot ng nakakabinging katahimikan at wala na ni isa sa kanila ang may balak na basagin ‘yon. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at napayuko.Pinikit niya ang mga mata at sumandal sa gilid ng windshield. Siguro’y mawawala ang awkwardness kung magpapanggap siyang tulog, ‘di ba? Baka hindi na ma-awkward si Rhett o hindi kaya ay hindi na siya makaramdam ng
“Woah,” she chanted.Wala sa sarili siyang napatingin sa malawak na lupain sa baba. It’s a huge lot. Walang kung ano mang nakatayo rito at mukhang naghihintay itong patayuan ng kung ano ang gustong ipatayo ng may-ari. And to be honest, this lot is such a good asset. Parang ang ganda magpatayo rito ng bahay.Medyo may kalayuan ito sa ibang mga bahay at kung sasadyain ang mataas na siguridad ay talagang magandang magtirik ng bahay rito. A mansion to be exact. But unlike Rhett, she’s not rich. Wala siyang pera para magkaroon ng ganitong kalaking lote.“What do you think about this lot?” he asked.Bumaling siya sa binata at hilaw na ngumiti. “Maganda. Kung may pera lang siguro ako, bibilhin ko ang ganito kalaking lote.”Is she being vocal right now? Yes. Dahil gusto niya talagang magkaroon ng malaking lote na sapat na para tirhan niya at ng kanyang mga anak. Ngunit wala na rin naman sa kanyang ambisyon ang magkaroon ng ganito.Masaya na siya sa kung ano ang meron siya ngayon. Wala nang ma
“Careful,” he said.She forced herself to smile and nod her head. Gusto niyang magsalita ngunit may kung anong bumabara sa kanyang lalamunan habang inaalala ang kanilang naging usapan kanina. It’s about that business she used to run.And suddenly, she started missing her father. Nakalimutan niyang ito nga pala ang kanyang gagawin sana sa pangalawang araw niya sa Pinas. Ngunit sadyang masama ang ugali ng pagkakataon dahil lagi siyang pinapatawag ng binata sa opisina at ngayon ay na sa Pampanga.“Thank you,” she said as soon as she settled inside his car.Tipid itong tumango at sinarado na ang pinto. Sinuot niya naman ang kanyang seatbelt at saktong kumabit ito ay siyang pagpasok ni Rhett sa loob ng sasakyan. Umiwas siya rito ng tingin at tumingin sa labas ng bintana.Hindi maalis sa kanyang isipan ang naging usapan nila. She’s been dying to know how her stepmother and stepsister have been after she left them years ago. Gusto niyang malaman kung ano na ang buhay ng mga ito ngayon at kun
“It was a good view, indeed.” Nakangiti siyang tumango sa binata at tumingin dito. “But I hope you don’t mind me asking. Why did you bring me here?”She wanted to know. Bakit bigla na lang siya nitong dinala rito. Bakit bigla-bigla na lang itong bumabait sa kanya. May ibang motibo ba ito para sa kanya o sadyang gusto lang nitong bumawi? Hindi niya alam kung alin sa dalawa.He stirred his cup of coffee and looked at her. “I just want to visit here. Why?”Umiling siya rito at humugot ng malalim na hininga. “Wala lang. Maganda kasi.”She appreciated it very much. Dito pa sila sa taas para lang tanawin ang magandang tanawin sa baba. Sa totoo lang ay gusto niyang lapitan ang mga ito katulad ng mga taong na sa baba.Pinikit niya ang kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Ang sama naman sa kanya ang pagkakataon, e ‘no. Kung alin ‘yung masarap gawin, ‘yun pa yung bawal. Nakakapikon din minsan.“How have you been?” he asked.Wala sa sarili siyang napatingin dito at kinagat ang ibab
Tahimik siyang nakasunod kay Rhett habang naglalakad. Hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin ngunit hindi na rin siya nag-abala pang magtanong. Nanatiling tikom ang kanyang bibig habang tinatakpan ang kanyang ilong gamit ang panyo.Medyo kumakalma na ang kanyang allergies at hindi na siya masyadong bumabahing. Her eyes are a little sore and it kinda hurt after the tears she cried while sneezing so hard. Mabuti na lang talaga ay may gamot si Rhett para sa allergy.But that made her wonder, saan nito nakuha ang gamot para sa allergy? Mukhang hindi naman ito allergic sa kung ano kaya’t nakakapagtakang meron itong dalang gamot. But then again, is it still her concern? Hindi ba pwedeng magpasalamat na lang siya at naagapan agad ang allergy niya?Nang sa wakas ay tumigil na sa paglalakad si Rhett ay tumigil na rin siya. She looked at his eyes and saw him looking below. Wala sa sarili niyang sinundan ng tingin ang direksyon na tinitignan nito at napaawang ang kanyang labi sa ganda ng n
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.