He knew she's there. The woman followed him soon as he got out of the NBI Headquarters. He didn't increase the pace of his steps rather he slowed down a bit and waited for her to catch up. Kinapa ni Zek ang baril sa ilalim ng jacket niya. Anong kailangan ni Amalia Sanchez sa kanya? Makipag-areglo? Kanina lang ay ni-report sa kanya ng taga-immigration na tinangka ng babaeng lumipad patungong ibang bansa buti na lang at naikasa agad ang hold departure order para rito. Now she's nowhere to go. Nowhere but behind stinky, rusty bars in jail.
"Director Zerriko Gray?" nagsalita ito pagkaagapay sa kanya.
He looked at her. "Amalia Sanchez." He is diminishing her with penetrating dominance, establishing his authority. Ramdam niya ang takot nito at kaba.
"Ako nga. Pwede ba tayong mag-usap?" Balot
Nilamon ng mga halinghing ni Virgou ang tunog ng mga alon sa labas na tumatagos sa bintanang nakabukas ng malaki. Malamig ang hangin na pumapasok doon sa kwarto mula sa pusod ng dagat ngunit hindi sapat para matuyo ang pawis sa kanya.Muling umarko ang kanyang katawan at marahas na ibinagsak ang ulo sa unan. Kumapit siya sa bed sheet habang umaangat ang kanyang pang-upo dahil sa ginagawa ni Zek. Malikot na ginagalugad ng dila nito ang sentro ng kanyang pagkababae."Zerriko," ungol niya kasabay ng buntong-hininga. She needed to scream or else her sanity will abandon her.Mistula siyang nasa gitna ng isang siga at mga boltahe ng kuryenteng sumasabog kung saan-saan. Hanggang sa nailabas niya ang unang katas na halos magpadilim ng kanyang paningin. Kumurap-kurap siya. She is seeing butterf
Her exhausted eyes were hiding behind a colored sunglasses as she keeps a face devoid of emotion. Naglalakad siya sa gitna ng maraming mga estudyanteng may bitbit na flaglets na iwinawagayway bilang pagsalubong sa kanyang pagdating.Sa likuran niya ay nakabuntot ang driver/bodyguard niyang si Lilit bitbit ang kanyang clutch bag at ang paborito niyang binoculars. Mabuti na lamang at dito ay hindi niya kailangang umarteng mabait at nagagalak pagkat ang lugar na ito ay hindi kabilang sa makamandag na sirkulong lumalason sa kanya.Sa mahabang
It's strange. Felt like he's been transported to a different height. She's just too delicious."You mongrel! You're going to make me throw up!" Gigil na bulyaw ni Virgou sa mukha niya matapos niya itong hagkan ng mapusok sa labi. Mabuti na lang at nasangga niya ang malakas na suntok na kasunod."Then tell me, how are we going to do this?" Pigil-pigil niya ang tumawa dahil sa nakikitang ekspresyon nito.
Itinuro ni Virgou kay Lilit ang dalawang travelling bags at isang hand carry na dadalhin niya patungong Bolinawan. Doon muna siya pansamantalang titira habang nagbubuntis. Makabubuti para sa anak niya ang malinis na kapaligiran doon. Hindi tulad rito sa siyudad na kalat ang polusyon sa hangin."Pakidala ang mga bagaheng ito sa sasakyan," utos nito sa dalawang lalaking kasambahay.Mabilis na kumilos ang mga ito at pinagbibitbit ang mga gamit niya.
If Helen of Troy can launch a thousand ships, Virgou Ayala is a woman who can make the gods sink those ships. Her oozing beauty commands spell even in her sleep.Dinampian ni Zek ng halik ang pulang rosas at ibinaba sa tabi ng nahihimbing na dalaga. Sinulyapan niya ang oras sa table clock. Pasado alas-otso na. Paano kaya ang agahan nito? Baka malipasan ito ng gutom. But he can't wake her up. Mabubuwesit lang ito sa kanya. Muling pumasada ang mga mata niya pababa sa tiyan nito bago maingat na isinara ang pinto ng kwarto.At first, he liste
Ibinaba ni Virgou ang salamin ng bintana ng sasakyan. Lilit is gesturing her that Nana Matilda wasn't home. Halata namang walang tao ang bahay dahil kung mayroon tiyak kanina pa sila sinalubong ng matanda. Baka may pinuntahan lamang ito. Nainip siya roon sa malaking bahay kaya naisip niyang pumasyal rito. Lumabas siya ng sasakyan at gumala ang paningin sa paligid.Katamtaman lamang ang laki ng bahay ni Nana Matilda. May dalawang palapag at ang disenyo ay katulad ng isang modernong townhouse. Malawak ang bakuran at agad natuon ang pansin niya sa mga pulang rosas na nakahilera sa labas ng balkonahe. Naalala niya ang bulaklak kanina na iniwan ni Zek sa kama niya. Malamang dito galing iyon.
Lintek! Nagmura ng mahina si Zek. Pasado alas-nueve na ng umaga. Late na naman siya sa unang subject niya. Sinubukan niyang bumangon pero lalo lang umikot ang paligid at tila babaliktad na naman ang kanyang sikmura. Apat na beses na siyang gumapang patungo sa loob ng banyo para lang sumuka. Ang hapdi na ng lalamunan niya.Ano bang nangyayari? Mas masahol pa siya sa lasinggong tumira ng sampung kahon ng Red Horse sa umaga. Masakit ang kanyang ulo at tinakasan siya ng ganang kumain. Tatlong araw na siyang ganito. "Zek, kumusta na ang pakiramdam mo?" It's Dr. Lala.Umungol siya. Inalis ang unan na nakatakip sa ulo at tumihaya. Minasahe niya ang sentido."I'm fucked.""Pasensya ka na kung pumasok na ako. Nag-alala kami sa iyo. Hindi ka naghapunan kagabi, ngayon naman ay hindi ka kumain ng almusal." "Wala po akong gana." Binuksan niya ang paningin. Buwesit! Pati ki
Everything holds its own perfect time. Its own valid reason why. A statement that is often a consolation and taken for granted precisely when situations desperately go out of control. To make it worse, blaming those who can't say a word to defend. Like the course of nature.Death. Pain. Suffering. The unknowns. Who could have stopped them? Who can? Or can a piece of them be stopped? Minute by minute, these nightmares keep on banging every single ghost alive and struggling to live.Including him."Sir Gray, someone is waiting for you at the lounge." Binasag ng malakas na boses ang katahimikan sa loob ng opisina niya.He moved the swivel chair backward and went up, living behind tons of cases report piling high on his desk. Dumaan muna