"Alyana! Alyana kahit anong gawin mo asawa parin kita! Look! Sinisira mo lang ang sarili mo!" My heart thuds painfully in my chest, tighten my breath in pain. Nasasaktan ako. "Please! Bakit hindi mo na lang kasi tanggapin sa sarili mo na ikaw si Juliana? Ikaw ang asawa ko." Nakaraan na 'yon! Pero heto pa rin ako! Nasasaktan! Nagdurusa at nangungulila. "Pinagsisisihan ko ang nagawa ko Juliana! Hindi ko kayang mawala ka, please!" Alex cried and sobbed, his tears falling apart, he's losing his mind. Ngayon, he know the feeling of being betrayed. I shook my head. I can't forgive him. He broke my heart. Ayaw ko nang makitang luhaan pa ang sarili ko. "I'm sorry Alex! Tapos na ang lahat! Ubos na ang mga pagkakataon para pagbigyan kita! I'm sorry!" I gently wiped my tears but shit! Nasasaktan at nadudurog ang puso ko! "Alyana! A-Alyana please forgive me! I'm begging you! Parang-awa mo na!" He knelt in front of me and hugged my legs. Nakatingala lamang siya sa akin at nagmamakaawa. Pumapatak ang kaniyang mga luha. His hands were trembling down while holding my waist. I'm trying to push him away but he won't let me go. He's begging even more desperately. Marupok ako pagdating sa mga haplos at yakap niya. Nananabik ang kaniyang mga titig. "Juliana! Juliana forgive me! Give me one more chance! I know I was wrong! I know how much I hurt you before." Napahagulhol na lamang siya sa pag-iyak. Pumapatak ang kaniyang mga luha. I'm trying to untie his arms around my waist, but he hugged me even more tighten. Ayaw niya akong pakawalan. "I'm sorry Alex! No matter how you tried! You betrayed our marriage!" He shook his head, nasasaktan ang puso niya sa kawalan. "No! Juliana please! I need you! I'm sorry!"
View MoreHalos matuyo ang mga mata ko dahil sa labis na pagbubos ng aking mga luha. Walang katapusan at walang pigil ang pagbagsak nito na parang ulan.Ang sakit sa dibdib na nararamdaman ko ay nagbibigay ito sa akin ng pagkadismaya.Hindi ko maiwasan mapaiyak araw araw. Eight months na ang nakalipas pero kapag naalala ko ang ngiti ni Lenlyn. Kusang bumubuhos ang luha ko na wala sa oras.Palagi na lang akong umiiyak nang mawala siya. Para akong mabaliw dahil sa hinahanap ko siya.Palagi ko siyang napapanaginipan. Ang iniwan niyang mga alaala ay siyang gumugulo sa aking diwa.Ang pinakamamahal kong anak ay hindi ko na mahahawakan. Hindi ko na masisilayan ang kaniyang mga ngiti sa kaniyang pagsalubong sa akin. Hindi ko na mahahaplos ang kaniyang buhok.Wala na akong tatawagin na Lenlyn. Wala nang mangungulit sa akin na pasalubong ko Nay. Wala nang maglalambing sa akin.Naalala ko ang mga sandaling ipinanganak ko siya. Sobrang saya ko ng mga sandaling iyon. Mga sandaling puno ng saya ang aking mga
"Kris." sambit ni David."Bitawan mo ang baril mo kung ayaw mong patayin ko ang mag-ina mo David." singhal ni Kris kay David.Nanginginig lamang ang mga tuhod ko sa takot. Hawak niya ang baril habang nakatutok sa ulo ko. Gusto niya itong pakawalan para patayin ako.Umiiyak lamang si Lenlyn. Tinatawag niya ang pangalan ko. Ang pangalan ni David.Dahil sa takot ni David ay nagawa niyang ibaba ang kaniyang hawak na baril sa sahig. Itinaas niya ang dalawang kamay niya."Kris. Tumigil ka. Ibaba mo ang baril mo. Please! Nakikiusap ako."Kita ko ang pagmamakaawa ni David kay Kris sa kaniyang mga mata. Alam kong takot siyang barilin ako ni Kris kaya ibinaba niya ang hawak niyang baril.Mabuti nang sundin siya ang utos ni Kris kaysa tuluyan akong barilin ni Kris.Ramdam ko ang kalabog ng aking dibdib dahil sa takot. Alam kong hindi nagbibiro si Kris. Alam kong matapang siya. Hindi siya magdadalawang isip na pakawalan ang hawak niyang baril."Hindi ako baliw David para sundin kita. Hindi ako is
Maingat kong inaayos ang damit ni Lenlyn. Uuwi kasi kami sa amin. Kay Tita Joy. Matapos kong ayusin ang damit ni Lenlyn ay tumayo na ako."Ang ganda talaga ng prinsesa ko.""Matagal na po nay. Mana po kasi sa inyo." birong sagot ni Lenlyn sa akin. Nilingon naman ni Lenlyn ang kaniyang daddy David. Nakatayo lamang si David sa harap namin.Bahagya naman umupo si David sa harapan ni Lenlyn. Para magpantay ang kanilang mga mata."Ihahatid ko na kayo ng mommy mo anak bago ako pumunta ng kompanya." pinisil naman ni David ang malambot na pisngi ni Lenlyn.Nakangiti lamamg si David habang nakatingin sa mga mata ni Lenlyn."Salamat po daddy!" malambing na tugon ni Lenlyn sa kaniyang ama.Hinalikan naman ni David si Lenlyn sa kaniyang noo. Pagkatapos ay niyakap niya ito.Matapos silang magyakap. Tumayo na si David at hinarap ako."Tayo na hon. Baka kasi ma-late pa ako sa kompanya mamaya." sabi sa akin ni David sabay halik sa pinsgi ko.Sa paglipas ng mga oras. Ang David na nakilala ko noon ay
Mula nang itakwik ni David si Kris. Hindi na ito nagpakita sa amin. Pero hindi pa rin maalis sa isipan ko ang mga binitiwan niyang salita.Pagsisisihan ni David na pinili niya ako. Iyon ang salitang natandaan ko kay Kris.Muntik na akong bumangon dahil gumugulo sa akin ang salitang iyon.Tuluyan akong bumangan at pinuntahan ko si Lenlyn sa kaniyang kwarto. Mahimbing lamang ang pagkakatulog nito.Matapos ko siyang halikan si Lenlyn sa noo. Bumalik na ako sa kwarto namin ni David.Nadatnan kong nakaupo si David sa gilid ng kama. Tila hinihintay niya akong bumalik."Namiss kita." bulong siya nang umupo ako sa tabi niya.Hinarap niya ako at bahagya niya akong hinalikan. Sa hindi ko namalayan. Tumutugon na pala ako sa mga halik ni David.Ayaw magpaawat ang labi ni David sa paghalik sa akin. Ramdam ko na amg bawat galaw ng labi ni David, ay nagpapakita ito ng kasabikan sa akin.Tumakbo ang mga daliri ni David sa loob ng damit ko. Dahil sa torpe ng kamay ko. Binuksan ko ang pantalon ni David.
After few days. All things flowed well."Oh welcome back! Pumupunta ka pa rin dito?" tanong sa akin ni Kris. Ang kabit ni David."Hindi ko rin akalain na nandito ka rin?" pahalang kong sagot sa kaniya.Tumaray ang mga pilik mata niya sabay pag-ikot ng dalawang mga mata niya."Promise kabit lang yan pero grabe ang tara ha!" pag-iinarte ko.Napabuntong hininga siya nang malakas. Tila ikina-stressed niya ang sinabi ko.Siguro hindi naman masama kung sasabihin ko iyon dahil totoo naman. Kabit lang talaga siya ni David."Kailan mo ba kami tatantanan ni David?" pagtataray na tanong niya sa akin. Ano daw? "For your info.. Nandito ako para sa anak namin. Kay Lenlyn. Ikaw nandito ka para kanino?" mataray kong tanong sa kaniya."Baka nakakalimutan mo? Remember! Magkasosyo kami ni David pagdating sa kompanya. Kaya nandito ako para sa kompanya at kay David." high-pitched niyang sabi. Hindi na nahiya sa balat niya."Magkasosyo sa business?" pagtaray ko. Napabuntong hininga ako nang maluwag.Pupu
"Nay! Bati na po ba kayo ni daddy?" pagtanong sa akin ni Lenlyn."Ano ka ba anak! Hindi naman kami nag-aaway ng daddy mo!" Nagawa ko pang magsinungaling sa anak ko. Hindi naman talaga kami bati ni David. Sinabi ko lang iyon sa kaniya para sa ganoon hindi siya mag-alala.Bata pa siya para problemahin niya ang relasyon namin ni David."Okay lang kami daddy mo anak." pagpapaunawa ko kay Lenlyn. Pinisil ko ang malambot niyang pisngi at pagkatapos ay nginitian ko siya."Maliligo lang si nanay ha! Dito ka na lang muna kay nanay Belinda." Tumango naman si Lenlyn at pagkatapos ay hinalikan ko ang noo niya.Matapos kong iwan si Lenlyn sa kay manang Belinda. Pumunta na ako sa banyo para maligo.Oo mga pala. Nandito pala kami sa mansion ni David. Since napag-usapan namin na magiging hati kami sa oras pagdating kay Lenlyn. Kaya pansatalang nandito ako sa mansion para sa anak ko.Nagulat na lamang ako nang pinasok ako ni David sa loob ng banyo."D-David! A-anong ginagawa mo rito?" nanlalaki ang m
Ang pagkawala ni Jared ay nagsilbi itong malagim na bangungot sa akin. The coldest memories I had ever with him.Hindi ako makapaniwala na biglang naglaho ang matatamis na sandali. Isang iglap lamang pala iyon.Masakit tanggapin pero iyon ang totoo. Wala na ang taong inakala kong sasamahan ako hanggang dulo."Jullian! Uuwi muna ako sa bahay saglit ha!" paalam ni Tita Joy, malungkot lamang ang kaniyang boses.Alam kong nalulungkot siya dahil sa kalagayan ni Lenlyn. Alam kong hindi rin si Tita Joy mapalagay.Ang totoo niyan nandito kami sa hospital dahil naconfined dito si Lenlyn. Hindi ko akalain na madadala namin dito si Lenlyn.Inatake na naman kasi siya ng hika. Hindi ko alam kung bakit palagi na lang itong nangyayari sa kaniya? "Sige po Tita Joy! Bumalik lang po kayo kaagad ha!" pakiusap ko sa kaniya."Oo naman. Titingnan ko lang sa bahay at magbibihis lang ako.""Sige po!" at lumabas na si tita Joy ng hospital. Nagpapasalamat ako sa kaniya dahil sinamahan niya ako rito sa hospita
"Jared hindi pwede 'to! Hindi pwede dito." patuloy ang paghalik ni Jared sa leeg ko. Nakahawak lamang ako sa buhok niya."Jared kailangan ko nang umuwi! Please! Next time na lang!" pakiusap ko sa kaniya.Nandito kami sa opisina niya ngayon. Since tapos na ang trabaho ko kaya nagpaalam ako sa kaniya.Gusto ko nang umuwi dahil alam kong nag-alala na iyon si Lenlyn sa akin. Alam kong hinihintay na rin ako ni Tita Joy.Ngunit gusto ni Jared may mangyari sa amin dito sa office niya. Ayaw ko naman dahil hindi ito ang tamang lugar para gawin niya iyon.Natigilan si Jared sa paghalik sa akin. Hinihingal lamang siya. Malamig ang mga titig niya sa akin."Uuwi muna ako!" pakiusap ko sa kaniya sabay haplos ko sa mukha ni Jared."Okay! I understand! So ihahatid na kita!" nakatingin lamang si Jared sa aking mga mata. Bahagya siyang napalunok habang nakatingin sa mga labi ko.Kumilos na ako upang umalis. Kinuha ko na ang bag ko sa ibabaw ng desk niya."Jared? Sigurado ka ba talaga na ihahatid mo ako?
Kaba at takot pa rin ang gumagapang sa puso ko. Hindi ko alam kung tama ang naging decision ko?Pero wala na dapat akong ipag-alala. Hindi namam siguro mali ang decision ko na mahalin si Jared.Ang tangi kong magagawa ay sundin ang puso ko. Alam kong hindi ako lulukuhin ni Jared. Alam kong tapat siya sa akin.Sa paglipas ng mga panahon. Matutunan ko na rin na mahalin niya. Pagbigyan ang puso niyang uhaw sa pag-ibig."Uho! Uho!" napaubo si Lenlyn habang sinusubuan ko siya ng lugaw. Nakaupo lamang siya.Masama kasi ang pakiramdam ng batang ito. Hindi ko alam. Inaatake na naman siya ng kaniyang hika. May lagnat din siya.Pag-aalala ang tangi kong nararamdaman kay Lenlyn. Ang lungkot kasi ng anak ko ngayon.Matapos ko siyang subuan. Pinainom ko na siya ng tubig at pagkatapos gamot. Tsaka pinahiga ko na siya.Ang dating masiyahing kong anak. Ngayon ay may nararamdaman. Hindi ako mapakali. Nag-aalala ako."Anak! Lenlyn! Magwowork muna si nanay ha! Dito ka muna kay Tita Joy mo!"Tumango na n
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.