Everyone agreed on my plan, so the first step we should do now is to go home.
Usually, it will only take us twenty minutes to go home from the amusement park. But the road was, unfortunately, in disaster right now and it's taking us long. Right now, we've been in this van for half an hour already.
When I peeked outside the window, it was the same view.
There were cars everywhere. Lahat ay nakahinto at nakaharang sa kalsada. Ang iba ay nakabukas, senyales na wala na ang may-ari sa loob, habang ang iba ay nag-aapoy na.
The owners of the cars probably left in a hurry, or maybe... they're already dead undead.
Yes.
It's hard to explain, but that's that.
If you were bitten, you should be dead, but you wouldn't, so you'll be undead because you're no longer alive.
Get it?
Even I, myself, don't understand it.
KATANA.It was probably because of adrenaline, but whatever his reasons are, I want to shove Jerome's face off the ground for making such a dumb move.I tried to stop him— both Jeran and I did— but he was so eager to save his sister that he didn't even thought of what might happen next when he attacked the zombie on top of Jehanna, unarmed."Tangina!" sigaw ko nang siya naman ang dakmain ng zombie. "Ang bobo, ampota! Susugod-sugod, wala namang armas!" galit kong bulalas at naghanap ng maaring gawing panlaban.I wandered my eyes around the dark alley to look for something I could use as a weapon, but the dim light from a distance wasn't enough for me to see things clearly. Mabuti na lang at inabutan na ako ni Jeran ng isang mahabang kahoy. Nang tingnan ko kung ano ang hawak niya, nakahinga ako nang maluwag ng makitang isa iyong mahabang tubo na gawa sa bakal."You go get Jehanna
KATANA.The whole van smelled blood and dirt and sweat, but no one's complaining about it.Even Belle and Sandra were quiet about it— at nakakapanibago iyon dahil sobrang aarte nila.We were just silent as my brother drove the car, and it was the type of silence that's calming.I was leaning on my seat and my gaze is outside. Tulad ng mga naunang nadaanan namin, magulo na ang kalsadang tinatahak namin pauwi. Nagkalat ang mga nag-aapoy na kotse at dugo sa paligid, at nakakatakot iyong tingnan."G-Guys..." Ynah suddenly uttered, breaking the silence. All of us turned our heads towards her direction, ready to listen for what she might say. "W-What if the zombies already reached our neighborhood?" she asked, voice's trembling and eyes are brimming with tears. "P-Pa'no si Nanay? Pa'no kung... pinasok 'yong bahay tapos... tapos...""Ynah..." Neil called out. "'Wag ka munan
KATANA.11 PM nang makarating kami sa bahay.Bago kami tuluyang bumaba ng van, siniguro muna naming walang mga zombie ang nasa paligid ng bahay bago kami pumasok sa loob. Dahan-dahan lang din ang bawat galaw namin sa takot na baka hindi na si Nana Neli ang maabutan namin doon.Ynah was offended by that, of course, pero wala siyang magawa. It's better safe than sorry, after all.Thankfully, si Nana Neli pa rin naman ang naabutan namin sa bahay. Nag-panic pa siya ng makita ang mga itsura namin dahil wala pa pala siyang alam sa nangyayari sa labas. Nahirapan din kaming magpaliwanag sa kanya dahil iniisip niyang nababaliw na kami."Nana, totoo po ang sinasabi namin!" Kuya blurted out with a frown, face-palming himself. "Sa tingin niyo po ba gagawa kami ng ganoo
KATANA.After the planning, the boys (Kuya, Jeran, Santi, Neil, Jerome and Sam, surprisingly) went upstairs to prepare themselves para sa napag-usapan nilang paglabas. Naiwan kaming mga babae sa sala kasama si Daryl na walang tigil sa pag-iingay na animo'y walang masamang nangyayari sa labas."Sunod tayo sa kanila, Espada!" he suggested beside me. Napangiwi naman ako at napatitig sa ngiting-ngiti niyang mukha na parang nangungumbinsi pa."Tigilan mo nga ako, Daryl," I irritatedly mumbled, elbowing his side so he would stop pestering me, but the jagoff just wouldn't."Sayang..." bulong niya at kunwaring bumuntong-hininga, nagpaparinig. "Gusto ko pa namang kunin 'yong mga gamit ko sa bahay." Malungkot siyang ngumiwi at sumandal sa dingding sa tabi ko. Pasimple pa siyang sumisilip-silip sa akin para tingnan kung umeepekto ang ginagawa niya— na hindi naman.I hissed. "If you already want to die, go on and kill yourself. 'Wag mo 'kong idamay
KATANA.After securing our safety by locking the windows and the back door of the ground floor from the outside, the others immediately left.Bago ‘yon, napakarami muna nilang ibinilin sa ‘min lalo pa’t si Nana Neli ay nagpapahinga na at walang ibang magbabantay sa ‘min kundi kami-kami lang din. Sinabi nina Kuya na never naming buksan ang front door unless it is them. They told us to always block it with a furniture or something heavy so we’re safe. We also decided to turn the lights off to attract less danger kaya kandila lang muna ang gamit namin."Kat, stay safe here, okay?" I recall my brother saying those words before leaving and I remember myself responding with a nod. "'Wag na 'wag kayong lalabas at gagawa ng ingay, naiintindihan mo?"I nodded my head once again. "Mag-ingat din kayo," I mumbled, eyeing his fully covered body. Ang iba ay ganoon din. They all covered thei
THIRD PERSON'S POV.Nang makababa sina Jeran mula sa van, mabilis silang nagtatakbo patungo sa isang nakataob na kotse para magtago at manmanan ang paligid. Kapwa tumatambol man ang mga dibdib nila dahil sa takot at kaba, pinili nilang magpakatatag."Do you guys... t-think that all of the people here are already dead?" Sandra asked with her trembling voice. "... because I do," she added."I thought so, too," Belle mumbled. "But they could just be hiding somewhere. Probably in their basements or attics or wherever."Bumuntong-hininga si Jeran at sinenyasan ang dalawa na manahimik. Mula sa malayo kasi, tanaw niya ang iilang zombies na palakad-lakad. Iika-ika man at bali-bali ang mga buto, nakuha pa rin ng mga ito na makalakad ng tuwid."Shit! Pa'no tayo dadaan d'yan?!" Sandra asked frantically. Nanlalaki ang mga mata niya sa takot. "Should we get rid of them first?""We don't have to," sagot ni Jeran at bahagyang sumilip sa n
THIRD PERSON'S POV. "Belle!" sigaw ni Jeran sa mismong mukha ni Isabelle. Kanina niya pa pilit na inaagaw ang atensyon nito pero mukhang wala na ito sa sarili. "Isabelle! Nakita mo ang n-nangyari kay Cassandra, 'di ba? 'Di ba? 'Wag na nating hintayin pang gano'n din ang abutin natin! Pull your shit together!" sigaw niya pa habang hila-hila ito. Pero hindi man lang kumibo si Belle. She was just staring blankly ahead and there were tears in her stained cheeks. "J-Jeran... si Sandra... w-wala na siya..." she muttered after almost a minute of silence. Her voice was trembling and she was trying so hard to keep her tears at bay, but she just couldn't. Sandra's death was all too much to take in."Belle!" Jeran held her shoulders and shook it lightly. "Kung magpapa-apekto ka rin, a
THIRD PERSON'S POV.Tagatak man ang pawis at halos kumawala ang puso sa dibdib dahil sa sobrang kaba, nagpatuloy sa pagtakbo si Belle kasama sina Jeran at Remy. Kanina pa silang tumatakbo at pagod na pagod na sila, pero hindi nila magawang huminto dahil parami lang ng parami ang mga humahabol sa kanila."OMG!" tili ni Remy. Kanina pa siyang sigaw ng sigaw habang umiiyak. Paos na nga siya't lahat-lahat pero hindi pa rin siya natatahimik. "OMG! Don't touch me!" sigaw niya pa at parang tangang hinahampas pabalik ang isang zombie'ng halos maabutan na siya sa pagtakbo."'Wag mo silang hawakan!" sigaw ni Jeran sa kapatid at hinila ito. "Bilis! Bilis!"Patuloy sila sa pagtakbo hanggang sa mapansin ni Belle na isang kalye na lang ang layo nila mula sa bahay ng mga Miguel. Narating na nila ang crossing kung nasaan ang daan pabalik roon at ang daan papunta sa perya."Shit!" sigaw ni Belle ng mapansi