NAISTORBO ang pagbibihis ni Sahara nang umagang iyon sa malakas na tawanan sa labas ng kanyang kuwarto. Nang buksan niya ang pinto ay nagulat pa siya nang makita si Michaela na may kaharutang lalaki. Si Max. Sa sobrang gulat ay hindi na niya nakayanang makagalaw sa kinatatayuan, samantalang inaasahan na dapat niya iyon, na simula ngayon ay makikita na niya si Max sa bahay araw-araw.
“Oh, Sahara, gising ka na pala. Tamang-tama, sumabay ka na sa aming mag-almusal ng Kuya Max mo,” nakangiting bati ng kanyang pinsan, na isa pa niyang ikinagulat. Ngayon lang kasi iyon nangyari sa loob ng apat na taon niyang pananatili roon. Ah, oo nga pala, nagiging maganda ang turing nito sa kanya sa tuwing naroon ang nobyo nitong si Max.
Hindi pa rin natitinag si Sahara sa pagkakatayo, nakatingin lang siya sa mag-kasintahan. At nang tapunan niya ng tingin si Max na noon ay nasa likod ng pinsan, napakaganda ng pagkakangiti nito na tila nanalo sa lotto. And damn, he looked even hotter than she last saw him. He’s got stubble on his chin, his hair, a bit ruffled. Ramdam niya ang paghagod ng tingin nito sa buo niyang katawan, mula ulo hanggang paa. At bigla niyang naalala na naka-bathrobe pa nga pala siya dahil kagagaling lamang niya sa banyo dahil sa narinig na ingay na iyon. Agad siyang pumasok sa kanyang kuwarto at napasandal sa pinto. Max is really back and that only meant one thing – TROUBLE. Pleasurable, but still, trouble.
Hindi niya akalaing muli niyang makikita si Max pagkaraan ng maraming taon. She was just sixteen when they first met. Inosente siya, wala siyang ibang pakialam noong mga panahong iyon kundi ang makapag-aral at mabuhay nang tahimik. Pero hindi niya akalain na ang pagtigil pala niyang iyon sa bahay nina Michaela at ang pagkakakilala niya kay Max ay ang magiging dahilan ng malaking pagbabago sa kanyang buhay.
Max personifies the ‘tall, dark and handsome’ image. Matangkad si Sahara sa taas na 5’8 pero mas matangkad ito sa kanya ng tatlong pulgada. Mas matanda rin ito sa kanya ng limang taon, tulad ni Michaela. He’s got toned muscles and perfect abs. At ang mukha nito – maamo na para bang hindi gagawa ng masama. Pero sa lahat ng magagandang aspeto nito, isa lang ang pinakagusto niya – mabait si Max at ito ang naging kakampi niya sa bahay. And every time he’s around, Michaela seemed nicer to her. Kaya naman napakadali nitong makuha ang kanyang loob at pagtitiwala.
“Sahara, dito muna ang Kuya Max mo hangga’t hinihintay niya ang schedule niya sa pagsampa sa barko. At least may makakasama ka na sa tuwing umaakyat ako ng Baguio,” todo-ngiting sabi ni Michaela nang naroon na sila sa hapag-kainan.
Malaki ang lupain nina Michaela sa Baguio na taniman ng iba’t-ibang klase ng gulay at kailangan nitong umakyat roon paminsan-minsan para pangasiwaan ang gulayan. Should she be happy about it? Isipin pa lang niya na makakasama niya si Max sa iisang bubong ay halos manlamig na ang buo niyang katawan – actually, manlamig at mag-init, dahil sa iba’t-ibang dahilan.
“Hopefully, next month makakasampa na uli ako,” nakangiting sabi ni Max na kay Sahara nakatingin. Nakaupo sila sa bilog na mesa at nagsisimula nang kumain. “Sana okay lang kay Sahara na dito muna ako.”
Hinaplos ni Michaela ang pisngi ni Max at ngumiti ng isang napakatamis na ngiti. “Bakit naman hindi magiging okay? Tsaka madalas namang hindi naglalagi rito sa bahay ‘yang si Sahara. Alam mo na, mga kabataan. Sabi ko nga diyan, iwasan ang paglabas-labas sa gabi. Aba, delikado ang panahon ngayon. Baka mamaya impluwensiyahan ng mga kaibigang mag-inom o kaya’y mag-drugs.”
Yumuko na lang si Sahara at pinigilan na ipagtanggol ang sarili. Sino ba ang tuwang-tuwa sa tuwing hindi siya umuuwi sa bahay na iyon?
“May punto ang Ate Michaela mo, Sahara. Sa edad mo’ng iyan, hindi ka dapat nagpapagabi sa kung saan-saan. maraming loko riyan, siguradong may mga magkakainteres sa iyo. Maganda ka pa naman.”
Ininom na ni Sahara ang natitirang tubig sa kanyang baso at tumayo na. Bukod sa male-late na siya sa klase ay hindi niya kayang tagalan ang ka-plastik-an na iyon ng mga kasama sa bahay. Kinuha na niya ang bag sa katabing upuan at tumayo na.
“Papasok na ako,” paalam niya.
“Oh, dito ka maghapunan mamaya, ha,” pahabol ni Michaela. “Magluluto raw ang Kuya Max mo ng Bicol Express. Favorite niya ‘yon, eh.”
Bicol Express. Of course, she would never forget that. Si Max pa nga ang nagturo sa kanya kung paano iyon lutuin. In fact, it was just one of the many things she learned from him. And just like Bicol Express, everything he taught her was hot – so hot that it almost burnt her whole existence…
“Ayan, kumukulo na, p’wede na nating hinaan ang apoy. Tapos, hayaan pa nating kumulo ng sampung minuto o hanggang sa lumambot ‘yung baboy.”
“Madali lang pala,” nakangiting sabi ni Sahara. Pareho silang may suot na apron ni Max, magkatabi sa harap ng kalan. Hapon na noon at malapit nang lumubog ang araw.
“Sabi ko naman sa iyo, madali lang.”
Sinimulan nang iligpit ni Max ang mga ginamit nila at sinimulan na rin niya ang paghuhugas ng mga iyon. Hindi alam ni Sahara kung talagang maliit ang kusina para sa kanila o sinasadya ni Max na magkabanggaan sila. Kinukuha ni Max ang mga plato at kutsara sa mesa at inilalagay doon sa lababo at sa tuwing gagawin nito iyon ay hindi maaaring hindi magtama ang kanilang mga braso. Sa likuran pa niya ito pumuwesto nang buksan nito ang cabinet sa kanyang ulunan para ilagay roon ang mga bote ng asin at iba pa nilang ginamit sa pagluluto. Muntik na siyang mapasigaw nang may nahulog na kung ano mula sa itaas. Mabuti na lamang at maagap si Max at nasalo agad iyon.
“Oops, sorry.”
Gusto niyang humarap rito pero hindi siya makagalaw dahil sa pagkaipit ng katawan niya sa pagitan ng lababo at ng katawan ni Max. Kaya napapikit na lamang siya. She could feel nothing but his warm body behind her, and his steady breathing next to her ears. It was too late when she realized that he’s no longer holding the canister that fell from the cabinet, and it was her hands that he’s holding now.
Puno ng bula ang dalawa niyang kamay pero hindi iyon alintana ni Max. Hawak nito iyon habang nakatunghay lang sa kanya, tahimik na pinakikinggan ang kanyang bumibilis na paghinga. She would break away from his warm embrace if she could but she didn’t do anything. She just let him hold her and imprison her body, as well as her thoughts.
Bukod sa pagyakap sa kanya ay wala itong anupamang ginawa. Ipinagpatuloy niya ang mabagal na paghuhugas ng pinggan at hinayaan lamang ito sa kanyang likuran. Hanggang sa ilang sandali pa ay bigla niyang naramdaman ang magaan na pagdampi ng mainit nitong labi sa kanyang balikat.
One soft kiss. But it sent shivers all over her body.
“Sahara…”
At ang halik na iyon ay nasundan ng isa pa, sa pagkakataong iyon ay doon naman sa kanyang leeg…at pagkatapos ay isa pa sa puno ng kanyang tainga. Mula sa kanyang mga kamay ay hinawakan nito ang kanyang baywang at pinihit siya paharap rito. And then that stare...
“Nararamdaman mo ba?” mahina nitong tanong nang nakatitig sa kanyang mga mata. Mas hinapit siya nito para magkadikit ang kanilang mga katawan. And then, she felt it against her belly – stiff, throbbing. “Ganyan ang epekto mo sa ‘kin, Sahara.”
“K-KUYA-““Shh…” Itinaas ni Max ang kanang kamay nito at maingat na hinaplos ang kanyang pisngi. “Hindi kita pipilitin. Kung hindi mo gusto, hindi ko gagawin. Ngayon, tatanungin kita, Sahara…gusto mo bang halikan kita?”Oo, noon pa niya gustong malaman kung ano ang pakiramdam ng halikan, lalo na kung paano ang halikan ni Max. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na niyang pinangarap iyon at paulit-ulit na pinapantasya, lalo na matapos niyang masaksihan ang hindi dapat doon sa kuwarto ni Michaela. Oo, gusto niyang halikan siay nito pero hindi iyon tama. “Pero kuya-““Max na lang kapag tayong dalawa, okay?” marahan nitong sabi. “So, gusto mo o ayaw mo?”Ipinikit niya ang kanyang mga mata bilang tugon - dahil sa kahihiyan, at dahil parang ayaw na niyang malaman kung ano ang susunod na mangya
“UY, ang lalim ng iniisip natin, ah,” bulong ni Baste kay Sahara dahil kanina pa nakatingin sa kanila ang lalaki'ng librarian sa hindi kalayuan.Sinimangutan niya iyon. Inayos na niya ang mga nakakalat na notebooks, libro at ballpen sa mesa. Naroon sila sa library at kanina pa niya pinipilit magbasa pero wala talagang pumapasok sa utak niya. “I’m sure bagsak ako sa exam natin kay Prof Del Mundo nung Monday.”Natawa si Baste. “Paano ka naman nakasigurado?”“Dahil hindi ako nakapag-review.”“Ha?” gulat nitong tanong. Tinulungan siya nitong magligpit ng gamit at sabay na silang tumayo at lumabas ng library. Ito pa ang nagbuhat ng mga librong dala niya. “Hindi ba pinahiram kita ng notes? Eh, ano’ng ginawa mo buong weekend?”“Nagtrabaho,” simple niyang sagot. Dahil kung hindi siya magtatrabaho, hindi siya mabubuhay.Wala na
NAABUTAN ni Sahara ang propesor na abala sa pagbabasa ng mga papel nang pumasok siya sa opisina nito nang hapong iyon. Nagulat na lamang siya nang pinasunod siya nito sa faculty center pagkatapos na pagkatapos ng klase nila kanina. Bahagya itong nag-angat ng tingin at inayos ang salamin sa mata.“Miss Smith.” Matigas ang pagkakasabi nito sa kanyang pangalan kaya lalo siyang kinabahan. Lalo pa nang hindi nito inalis ang atensiyon sa ginagawa. “Take a seat.”Agad naman siyang tumalima at mabilis na naupo sa upuang nasa harap ng mesa nito. Sa halip na sa propesor ay doon sa mesa niya itinuon ang mga mata. Hindi iyon ang unang pagkakataon na makapasok siya sa opisina nito pero hanggang ngayon ay manghang-mangha pa rin siya sa sobrang kaayusan niyon.Prof Del Mundo’s table was neat. Parang kabibili lamang nito dahil sa sobrang linis at kinang ng salamin sa ibabaw noon. Organisadong-organisado ang bawat gamit &ndash
SINUNDAN ni Sahara si Baste doon sa bakanteng mesa sa dulong bahagi ng fast food. Tapos na ang klase nila, alas kuwatro na ng hapon. Maraming tao sa loob at kinailangan pang makipag-agawan ni Baste para lamang may maupuan sila.“Ano nang balak mo?” tanong nito sa kanya nang tuluyan na silang nakaupo. Iniayos ni Baste ang order nila sa ibabaw ng mesa – dalawang soda, dalawang fries at dalawang burger. Matapos nitong ilapag ang tray sa katabing mesa ay naupo na rin ito at iniabot sa kanya ang ilang piraso ng tissue. “Kailangan mong mag-summer niyan.”“Hindi ko na kayang mag-summer. Wala na kong budget,” sagot niya na parang wala lang. Kumuha siya ng fries at isinawsaw iyon sa ketsup na si Baste pa mismo ang nagbukas para sa kanya.“Eh paano, hindi ka ga-graduate?”“Ga-graduate.”Kinunutan siya ng noo ni Baste at tiningnan siyang mabuti. “Paano? Sabi n
AFTER a couple of bottles of beer at The Lounge, Sahara decided to go home. Katulad ng nakagawian, marahan ang ginawa niyang pagbukas ng pinto at dahan-dahang pumasok hanggang sa kusina. Her body was dead tired but her mind wasn’t. Matapos maibaba ang mga gamit sa dining table at makakuha ng isang basong malamig na tubig ay saglit siyang naupo, sumandal at pumikit.What did just happen? She was not supposed to kiss Baste - not in the middle of the street at least. Mali ang pagkakataon, mali ang lugar, pati yata ang nangyari ay isang napakalaking pagkakamali. Paano na lang kung hindi na siya kausapin nito pagkatapos? Paano kung pagtawanan siya nito o kaya ay iwasan sa mga susunod na araw?Pero naisip rin niya, paano kung dahil sa ginawa niyang paghalik ay masabi nani Baste na gusto siya nito? Na matagal na rin pala siya nitong gusto pero nahihiya lang ito sa kanya dahil sa matagal na nilang pagiging magkaibigan?Hay, kung puwede
KALAGITNAAN na ng pangalawang klase nila sa umagang iyon pero wala pa ring Baste na nakaupo sa tabi ni Sahara. Hindi ito ang tipo na basta-basta na lang a-absent, lalo na nang hindi nagsasabi sa kanya. She tried texting and calling him that morning pero wala.Bahagya niyang tinapunan ng tingin ang bakanteng silya sa kanyang kaliwa. Bakit ganoon, ilang oras pa lamang niya itong hindi nakikita ay parang ang lungkut-lungkot na sa pakiramdam?Napailing na lamang si Sahara nang mapagtanto ang katotohanang iba nga pala si Baste kumpara sa iba at hindi ito tulad ng ibang lalaki na kayang-kaya niyang akitin sa isang simpleng halik. O kahit sa isang simpleng mapang-akit na titig. He is the conservative type and he probably hates her now for what she had done. Baka iyon ang unang halik ni Baste at pakiramdam nito ay nasayang iyon dahil sa kanya. Siguro, na-turn off ito dahil hindi nito akalaing magagawa niya iyon.And she realized, this is it.
“LONG time no see, sissy.”Isang halik sa pisngi ang itinugon ni Karen sa kanya at agad itong na um-order ng isang baso ng brandy. Tumabi ito sa kanya doon sa bar at pinanood ang babae’ng noon ay kumakanta sa entablado. She was wearing her typical party outfit – something short and sexy.Sahara was supposed to be the one singing on that stage because Fridays were always Sahara’s night at the bar. But it was THE Friday, and that night was reserved for Del Mundo. Kaya nga maaga siyang pumunta sa The Lounge para magpaalam sa boss nila, at para na rin uminom kahit kaunti bago makipagkita sa propesor.Nang dumating ang order ni Karen ay wala pang dalawang segundo ay naubos na nito agad iyon at muling um-order ng isa pa. “Dad has been pestering me about going back to L.A. Doon ko na raw ituloy ang pag-aaral.”“Ano’ng problema?” taka niyang tanong.“I don’t want
“SAHARA!”Napapikit si Sahara. She wanted to just turn around and run away but it was all too late. Tumayo si Del Mundo at ito pa mismo ang lumapit sa kanya.“You are late,” sabi nito, pero nakangiti. Isang ngiti na madalang pa sa eklipse kung magpakita.“T-traffic…sir.”Muli, ngumiti lamang si Del Mundo at hinawakan ang kanyang siko para alalayan papunta sa loob ng coffee shop. “Nag-dinner ka na ba?”Tumango siya. Nang naroon na sila sa loob ay napansin niyang marami-rami ang tao roon - may pamilya, may magkasintahan, may mag-asawa. At marahil ay mayroong mga tulad nilang dalawa ni Del Mundo na doon palihim na nagkita. Hinila pa ni Del Mundo ang upuan para sa kanya.“Coffee?”Muli, tumango siya. While he orders coffee, she looked at the man sitting in front of him. May kakaiba kay Del Mundo nang gabing iyon. Ang buhok? Bagong gupit ba ito?