KABANATA 12

NAKANGITING bati ko kay daddy na ikinatango lang niya. Kung pagmamasdan ko siya ay malamang na iisipin ko na wala siyang pakialam sa kahit na anong bagay ngunit dahil nga ay nasanay na akong bumasa sa mga kilos o galaw ng isang tao ay basang-basa ko siya. Alam ko na nababahala siya sa presensya ko.

“Maaari ba kitang makausap bago ka naming tuluyang kausapin tungkol sa proyekto?”

Binigyan ko naman siya ng malaking ngiti at tumango. Inintay ko ang kaniyang mga sasabihin, isang maling salita mo lamang daddy siguradong mawawala sa inyo ang alas niyo. Ngunit hindi ko inaasahan ang biglang pag-bow nito sa harapan ko.

“Patawarin mo kami sa ginawa sa’yo ng anak kong si Kristin. Alam ko na nadamay ka sa galit namin noon, sana lang ay hindi ito maging dahilan para hindi ka pumanig sa proyekto namin.”

Gusto kong matawa dahil doon. Wala pa ‘rin pala siyang ibang iniisip kundi ang negosyo, ang ikakaganda ng pangalan nila. Ano bang aasahan ko?

“Mr.Valderama, what happened on the past will