Hindi ko alm kung paano to mag sisink in sa utak ko.paano na ang plano ko?Totoo ba ang sinasabi ni manuel ang isa sa mga taong pumatay sa magulang ko? Bakit hindi sinabi sakin to ni mommy?
"Alm kong hindi ka makapaniwala.Kahit ako hindi ko alm kung paano ko to tatangapin."
"Alam ba to ni daddy?"Kumot noo kong tanong saknta
"Hindi ko alam.Basta ang alm ko lang ay anak ko kayong tatlo."Halata sa mukha nya ang paggkaexcite
Hindi pwede tong nangyayari. Wala sa plano ko ang mga gantong tagpo!
"Alam mo nung panahon na isinilang ang ate mo.parang tinatamboll ang puso ko saya at kaba."Makikita ang mga ning ning sa dalawang mata nya.
Wala akong pake sa sinasabi nya ang tanging iniisip ko lang ay Bakit hindi sinabi ni mommy saken ito o ni ate kung alm nya?
"Alam mo nung ikw na ang pinanganak.halos hindi ako makatulog.Gusto ko kaseng mabuhat ka kahit isang beses lang.pero pinagkaitan ako ng ina mo.ina mo na sobranh mahal ko.Mahal ko higit la sabuhay ko." Bigla na lang tumulo ang luha nya.Sumod sunod ang pagpatak nito.
"Hindi pwede!Wala akong ama na mamatay tao!"Hindi ko na malayang tumulo na ren ang luha ko!HINDI TO PWEDE.HINDI NYA PWEDENG MAKITA NA NADADALA KA SA SINASABI NYA HINDI PWEDENG MAUTO KA NYA!SYA ANG TAONG PUMATAY SA MGA MAHAL MO SA BUHAY!Sabi ko sasarili ko.Pero hindi ko paren mapigilan na Hindi maluha.
" alm mo nung panahon na pinagtangkaan mo kong patayin.Ang sakit dto.Sabay turo sa dibdib nya.
"Ang sakit dto kase.Ang sarili kong anak kaya akong patayin?" Tuloy tuloy paren ang pagagos ng luha nyaa.
"Eh yung sakit na di nulot mo nung pinatay mo ang mga magulang ko?hindi mo alm yun!"
Lumapit sya saken.Halos isang ruler na lang ang agwat namen sa isa'tisa ng hinawakan nya ko sa braso. "Hindi mo pa alam ang lahat aa-nak." Kasabay ng pagagos ng luha ko ang mga salitang binitawan ng lalaking to.
Hindi ko alm kung bakit ang sarap sa pandinig ko yung salitang ANAK?
Hindi pwede to!hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko!Alalahanin mo jiroh kung ano ang ginawa nila sa mga magulang at kapatid mo!HINDI SILA TAO DBA?!Bat ka nagpapadala sa sinasabi nya.
"Anong hindi ko pa alm ang lahat?!" Sabay dapot ng kutsilyo ko at akmang sasaksakin sya.
"Handa na ko anak.Kung iyan ang magpapasaya sa pinaka mhal kong anak sige." Lalo ko pang idiniin sa dibdib nya ang kitsulyo
"Alm mo kung gaano ako kasaya ng makita ko kayong masaya ng mga kapatid mo?"
"Sobrang saya.Dahil sawakas nagbunnga naren ang pagmamahal ko sa ina nyo." Patuloy paren sa pag bagsak ang luha nya at luha ko.
"Mahal?Alm mo pla ang salitang yun?Kung mahal mo ang mommy ko hindi mo sya palatayin!"
"Balang araw malalaman mo ren ang lahat"
"Pabalang balang arw ka pa!Tanga hinidi ka na sisikatan ng araw!"
Pagkasabi ko nun ay biglang nagring ang cellphone ko.Kinuha ko yun gamit ang isang kamay at ang isa ay hawak ang kutsilyong nakaangba paring idiin ng mas lalong lumalim ang sukat ng lalaking to.
"Hello? Who's this?"
"Investigator mo?Ano nakalimutan mo agad?
" ahh sorry.bat ka napa tawag?"
"Gusto ko lang malaman kung nasan ka?"
"Hindi mo na trabaho yun!" At agad ko syang binabaan ng cellphone at pagharap ko kay manuel ay nabigla ako sa aking nakita!nakikita ang ang ina at ama ko kasama ang mga kapatid ko salikod ni manuel.Ano ang ibig sabihin nito.Ang ina ko ay umiiyak at ang luha nito ay dugo ang ama ko nmn ay bakas sa muhka nya ang lungkot at pait ang mga kaptid ko nmn ay walang mga muhka.kinoskos ko ang muhka ko dahil baka namamalik mata lang ako.pagkatapos ko kuskosin ay nawala si ang natira lang ay si manuel na hawak ang kamay ko na tila sya ang magtutusok ng kutsilyo sa sarili nya.
"Mahal na mahal kita jiroh"sabay diin nya sa kutsilyo.Ngunit napigilan ko ito agad nang tumulo ang mga luha ko dahil sa ginawa nya.Bat hindi ko pa sya hinayaan na gawin nyun?
" Hindi mo pa oras!"kasabay paren nun ay ang paglatak ng luha ko.
"Alm kong matatanggap mo ren ako jiroh.Alm kong hindi ngayon.Pero alm ko." Kumuha ako ng lubid para itali sya.
"Eto muna ang gagawin ko sayo"
Agad akong pumunta sa likoran nya.At sya ay hinahayaan lang ginagawa ko sakanya.Itinali kp ang dlawa nyang kamay.
"San mo ko dadalhin jiroh?" Inalalayan ko kase sya papunta sa taas ng bahay na ito.
"Jiroh?" Binuksan ko ang isang kwarto.Ang kwartong yung ay ang kwarto ni mommy at daddy.
"Jiroh?alm mo bang dto ka namen binuo ng mommy mo?HAHA HAHAH HAHAH HAHAHA HAHAHH HAHAH.tumatawa sya habang bumapatak ang luha nya
" Manahimik ka!"sigaw ko sakanya at inalalayan syang umupo sa silya.itinali ko ren ang mga paa nya upang makasiguradong hindi sya tatakas.
"Alm kong hindi mo ko pababayaan."
"Sinabi nang manahimik ka!"
"Ang gwapo mo pla anak.Masyado mong namana ang muhka ko." Oo nga hindi ako kamuhka ng daddy ko?bat hindi ko nahalata yun?
"Hindi ko kailangan ng opinion mo!"Inis na inis kong sambit wala akong pake sakanya!gulong gulo na ang isip ko!
Tumutulo paren ang mga luha sa mata nya na tila baliw dahil ang mga labi nya ay nakangiti.
"Stay here manuel. Hanggat hindi ko pa alam ang tunay at totoong nangyari!"
"Iyan nga anak.Ganyan nga!almin mo muna kung ano ang nangyari.baka ang taong pinagkakatiwalaan mo na tutulong sayo ay syang gumawa ng lahat ng to." Ano anh sjnasabi ng lalaking to?
"What do you mean?"
"Mahingat ka anak at baka mas lalo kang masaktan sa mga pinagkakatiwalaan mo."Makahulugang sambit nya.
"Hindi kita maintindihan!" Naguguluhang sambit ko.
Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo.lalabas na ako ng pinto ng may sinabi si Manuel.
"Mahal na mahal kita jiroh.magingat ka."Pahabol na sambit nya saakin.
Hindi ko na sinagot pa ang mga salita nya at agad ko nang isinara ang pinto.babalikan ko sya mamaya.Bibili lang ako ng makakain dahil na pahod ako sa dramang yun.
Sumakay ako ng kotse ko at inistart ang kotse ko.Maputik ang daan palabas ng village na to.Maraming bakanteng lote ang lugar na eto dahil wala nang masyadong nakatira.
After an a long drive nakarating din ako sa isang super market. Bumili ako ng mga biscuits at delata at iba pang pangangailangan ni manuel dun.
Nangmatapos akong mamili ng pagkain ay lumunta ako s isng store na puro damit.ibinili ko sa ng tatlong t shirt at tatlong damit at limang underwear. Binayaran ko lahat yun sa counter at agad na nagmaneho papunta sa abandoned house namen.
Habang nagmamaneho ako ay biglang may gumulong tanong sa isip ko..."Kung ang sabi ng TATAY KO DAW?na dun daw may sakanila eh anong sinasabi ng investigator ko na abandoned na yun at wala na talagang tumitira matagal na, Hindi kaya silang dalawa ang tumira dun dati?!"Sambit ko habang nakatingin sa daan.Mas gumulo ata utak koGrabe ang gulo gulo na ng utak ko ngayon araw wala na halos maprocess!"Aish!Bahala na nga tatanungin ko nalang sya!Ang mahalaga makakain sya para masagot nya lahat ng itatanong ko sakanya mamaya!"Naguguluhang sambit ko at naahilamos nalang ako ng mukha, Itinuloy ko nalang ang pagdradrive at nagpatugtog nalang ulit para medyo marelax naman ako.A few minutes ago.......
\Alam kong pagod lng ang nararamdaman ko ngayon.Pero parang pinipisil ng puso ko pag naalala ang mga sinabi saken ni manuel na TATAY KO DAW.masyadong marami ang tanong ngayon sa isip ko.Kaya kailngan ko magpahinga.
Nagising ako sa liwanag na naaninag ng mukha ko kaya nagbukas ako agad ng mata at laking gulat ko nang makitang may araw na pala! -- Ibig sabihin."UMAGA NA!?"Tarang tang sambit ko sabay sabunot sa buhok at agad na kong kinuha ang cellohine ko sa bulsa ng bag ko at tinigna kyng anong oras na."7:30?!...Tangina?! 7:30 na?!"Sigaw ko kaya dali daling kinuha ang ang susi ng kotse ko at agad ko namang ibinulsa ang cellphone ko, Mabilis kong pinaandar ang kotse ko kahit wala pa ako sa tamang process ang utak ko dahil kakagising ko lang."Takteng antagal ko namang natulog nyemas!Isa't kalahating araw nalang yuloy ako nyeta naman!"Inis na inis na smabit ko habang mabilis na pinapaandar ang kotse ko para makarating agad sa bohol.
Ano ba jiroh!alam mong wala lang yun!HINDI PWEDE YANG INIISIP MO!ANO YON UNANG KITA PALA GANON NA?BOBO!Makakasira ng plano yang iniisip mo.Pagpapagalit sa aking sarili dahil hindi talaga pwede ang nasa isip ko..Lakad takboang ginawa ko patungo sa isang malaking puno malapit sa kubo kung san ako pang samantalang naninirahan o nakatira.Gusto ko maliliman sa ilalim ng puno ng buko..Nangnandoon na ko sa puno ay agad agad akong umupo para magpahinga galing sa paglalakad.Grabe ang tanawin ng chocolate hills.Nakakapagod man sa pagpunta dito ay sulit naman sa ganda ng tanawin..Pinagmamasdan ko ang mga bulaklak sa tabi ng puno kung saan ako nakaupo ng biglang pumasok sa isip ko ang babae kanina!Sino nga ulet yun??Si ano??Basta si ano??Si re-quel?AY!bobo si riquel
"May masakit ba sayo?,May bali ka ba oh ano?!"Alalang alala nyang sambit saakin kaya ngitian ko lang sya."Wala naman po ok lang po."Pilit na ngiti ang binigay ko sakanya dahil hindi parin ako sigurado kung totoo ba tong mga iniisip kong masama sakanya, Ang bait nya naman kapag ako kung makapag tanong nga sya daig ko pa ang mamatay!"Oh may dala akong pagkain..Kainin mo para mabilis kang lumakas!"Abot nya sa plastik na lalagyan ng pagkain at prutas ko daw na kakainin."La kang uminom ng gamot at kumain sa tamang oras wag na wag mong papabayaan sarili mo!"Nakangiting sambit nya saakin kaya tumango nalang ako sakanya..Bakit ganun mali ba ako ng mga iniisip tungkol sakanya?Bakit ko sya napag iisipan ng masama kung ganto naman kaganda yung kilos at trato nya saakin.Sya pa nga laging nag aadjust eh!Ahh basta naguguluhan ako!Maa lalo atang gumulo yung isip ko -- Andaming tanong na gustong gusto kong masag
Buti hindi ka nakatulog boss?"salunong natanong ni investigator"Aahh oo inaantay nga kita.""Ahh sige boss may dala akong pasalubong sayo.""Ano ako ba-ta?AHHAAHAH""HAHAHAH biro lang po."Pagdating ng investigator ko pumunta agad sya sa banyo dahil kanina pa daw sya naiihi..Iniwan nya sa mesa and dala nyang pagkain na binili sa labas.Hindi ko namalayang nakalabas na sya ng banyo dahil nakahiga lang ako at nagcecellphone muntik na akong makatulog ng biglang nalng pumasok sa utak ko si Manuel! ANO BA TALAGA AKO TOTOO?MASYADO AKONG NALILITO DAHIL SA MGA SINASABI NYA!Parang totoo ang lahat nang yun.Pero bakit parang alam na alam nya.BUTI NA LANG AT HINDI KO SYA PINANIWALAAN AGAD.SISIGURADUHIN KO NA MAMATAY KA MANUEL!MAMATAY KA KATULAD NG PAGKAMATAY NG MATALIK MONG KA IBIGAN TANDAAN MO YAN!Sabi ko sa sarili ko at agad na hinagis ang cell phone dahil sa sobrang bugnot!napalakas ang h
Nasa labas ako ngayon at nagmumuni muni oh sabihin nating nag-iisip isip."Bakit kaya ganun nalang kaseryoso yung mukha nya habang nakatingin sa cellphone?"Bulong na sambit ko sa sarili ko."Mas gumulo ang isip ko!Kaya mga ako pumunta dito para magrelax tas dito pala mas gugulo yung isip ko!"Kamot kamot ko pa sa ulo ko.Sana yung nakaraan ko pang hinala sana hindi totoo sana mali nalang ako kase hindi ko alam kung anong magagawa? -- Mangyayari sa buhay ko sya nalang ang pinagkakatiwalaan ko sa buong buhay ko kaya hindi ko talaga alam haish!Wag kang mag-alala simula bukas mamanmanan narin kita at pagiimbestigahan para malinawan naman ako ang lalalim ng mga sinasabi nila saakin lalo na nung sa TATAY KO DAW?!Hindi ko talaga magets!
Nasa kusina ako ngayon at nakaupong nagmumuni muni sa tapat ng bintana na kaharap ay ang mesang pinag tutungtingan ko ngayon ng dalawang braso ko."Hindi ko alam kung praning lang na talaga ako kanina o totoong may ibigsabihin yung sinabi nya o feelingero lang talaga ako?"Kunot noo kong bulong sa sarili dahil mahirap na baka may makarinig.May narinig akong kumatok sa pinto ng kubo kaya tumayo agad ako para tignan kung sino ang kumakatok."Boss!!"Katok nya ulit!"Boss!!ako toh yung investigator mo!"Natatawa nyang sambit kaya dali dali ko syang pinagbuksan ng pinto ng kubo namin!"Oh?Ang bilis mo naman nakauwi wala pang 10 minutes yung tawag ko sayo ah?"Sarkatsiko kong sambit pero hindi ko naman masyadong pinahalata yun sakanya dahil tumawa tawa naman ako pagkasabi ko nang angbilis nya."Ahh syempre boss ang lapit lang naman ng pinuntahan ko eh diba sinabi ko